Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Uitdagingen


12 maart 2018 • Geen categorie

Ik wil dat mijn kinderen, kind kunnen zijn. Daarom ben ook zo blij met Onno, mijn partner.
Zonder dat ik het door heb, rem ik de kinderen soms af:
– Als Timo aan het spelen is met veel lawaai vraag ik of het zachter mag
– Ik zie de dingen die mis kunnen gaan en waarschuw daarvoor
– Als Onno iets voorstelt ben ik geneigd te kijken of het wel realistisch is. Zo stelde hij bijvoorbeeld laatst voor om met Timo (5 jaar) naar opa te fietsen. Dat opa 18 kilometer verderop woont en dat voor Timo veel te ver is, was geen excuus. Ze kunnen toch fietsen en tussendoor picknicken en andere dingetjes doen. Daar dacht ik dan weer niet aan. Ik zag het hele stuk dat in 1x gedaan moest worden.
En zo verval ik nog wel eens in gedrag waarin ik beperkingen zie in plaats van mogelijkheden. Gedrag dat ik in mijn verleden inzette, maar nu wil ik vooral in mogelijkheden denken. Vaak gaat dit al vanzelf. Bijvoorbeeld als ik meedenk met anderen (vrienden of cliënten) en voor mezelf, het omgaan met de beperking (syndroom van Down) van Milou. Toch verval ik er soms dus nog wel in.
Ik wil dat Timo lekker enthousiast kan spelen. Met zijn stralende ogen genieten zonder na te hoeven denken of mama het teveel lawaai vindt.
Ik wil dat ze zoveel mogelijk aangaan zonder vanuit angst te kijken. Een juiste balans, maar ik wil niet dat ze dingen laten uit angst.
En ik wil dat ze vanuit mogelijkheden denken en niet vanuit beperkingen.

Ouder zijn, soms is het best moeilijk.
Je eigen aandachtspunten bekijken is ook niet altijd makkelijk. Persoonlijk vind ik achteraf ernaar kijken geen probleem en juist fijn zodat ik hierin verder kan groeien. Op het moment dat Onno mij erop wijst,  moet hij het alleen nog wel eens ontgelden. Om iets later van mij toch te horen dat hij gelijk heeft en wat ik eraan wil doen.
Voor nu wil ik meer door de ogen kijken van de kinderen. Het enthousiasme, de nieuwsgierigheid en de dromen. Zelf mag ik dit ook lekker meedoen.

Ouder zijn, of gewoon mens zijn. Het brengt de nodige uitdagingen met zich mee.
De juiste balans vinden is uitdagend, maar hoe gaaf is het als iets lukt of als je bewust bent dat  er iets is veranderd dat je wilde. Ik kan daar heel blij van worden.

En wat betreft de kinderen en Onno, mijn 3 schatten hier in huis. Ik wil ze graag behoeden om te vallen en ben daarom soms wat te voorzichtig, maar daar ben ik mij nu weer bewust van. Ik weet namelijk dat vallen soms nodig is om daarna sterker in het leven te staan.