Vaak heb ik helemaal geen zin in uitdagingen die in contacten ontstaan. Eigenlijk zie ik het soms pas achteraf als uitdaging. En wanneer ik het als een uitdaging kan zien, zie ik er vaak ook mooie inzichten in. Zo ook de afgelopen weken. Timo daagde mij onbewust uit met zijn gedrag.
Timo was vorige week ziek en hij is, zacht uitgedrukt, niet zo’n prater. Op gevoel handel ik naar dat wat mij goed lijkt. Zoveel mogelijk dan…
Na 2 dagen thuis leek het beter te gaan, maar duidelijk was hij er niet over. Op de vraag of hij zich beter voelde kwam er geen antwoord en ook op andere vragen bleef het stil. Donderdag dus toch naar school laten gaan omdat hij er fit genoeg uitzag, maar ergens in mij twijfelde ik.
Terwijl ik in het laatste kwartier van een sessie zit, zie ik mijn telefoon overgaan met het nummer van school. Daar was de juf van Timo of ik hem kon ophalen.
Thuis leek het weer goed te gaan, met als enige uitzondering dat hij in de middag een dutje deed. Zo ook de dagen erna en hij was nogal kortaf. Hij reageerde nukkig of niet op vragen als wij wilde weten hoe het ging.
Ik voelde en zag dat er van binnen meer speelde dan eruit kwam en ik kon hem niet helpen. Het maakte mij gefrustreerd en machteloos. Helaas soms ook in gedrag naar hem. Ik wist gewoon niet hoe ik hem kon helpen.
Een paar dagen geleden bereikte dat zijn hoogtepunt. Nadat hij niet voldoende had gegeten kreeg hij geen toetje en daar barstte de bom. Schreeuwen, slaan en enorm boos!
In eerste instantie ergerde ik mij aan het feit dat hij om niets zo reageerde, maar al snel was ik blij dat dit gebeurde. Eindelijk komt er boosheid, frustratie of wat hij dan ook voelt uit en gooit hij het er ook letterlijk uit. Ook al weet ik nog niet wat er precies speelde, dit is in ieder geval zijn lichaam uit. Daar ben ik superblij mee voor hem! De energie kan weer meer doorstromen hierdoor.
Zijn gedrag zette ook mij aan het denken. Natuurlijk wil dit mij ook wat zeggen. Dat uiten niet altijd zo gemakkelijk is voor mij, dat is geen nieuws. Die ken ik al. Daar gaat dit niet om voel ik. Het gevoel van machteloosheid en frustratie, willen helpen en niet weten hoe. Dat is niet nieuw voor mij, maar dat mocht ik nogmaals ervaren en mij echt bewust van zijn. Ik mocht mij bewust worden dat ik daar anders mee om mag gaan. Ik hoef er niet tegen te vechten of piekeren omdat ik niet weet wat ik moet doen. Ik mag het oke vinden dat ik het niet weet. De rust in mijn bewaren en het accepteren zonder daarop te reageren vanuit mijn frustratie en machteloosheid.
Ook al is hij mijn zoon die ik wil helpen, dit is van hem. Als hij het niet wil, is het aan mij om dit bij hem te laten totdat hij mij toelaat. Natuurlijk mag ik hem wel handreikingen geven, maar de keus is aan hem.
Dit gevoel van machteloosheid en frustratie kan en mag ik nu omzetten en in mijn eigen kracht blijven. Dit is van de ander. Ook al die keren in diverse situaties in het verleden dat ik dit voelde en het niet zo kon zien, dat mag ik loslaten.
Als ik luister naar mijn eigen wijsheid (en niet inga op de frustratie en machteloosheid) en voel wat Timo nodig had, is dat wat extra warmte en liefde. Het liefst kroop hij afgelopen weken ook tegen mij aan om samen op de bank te zitten.
Ik liet mijn verstand winnen van mijn gevoel met het naar school brengen, reageren op zijn niets zeggen en mijn rust niet pakken om langere tijd bij hem te zitten. Terwijl hij dat zo verdient. Ons lieve, gevoelige, mooie manneke.
De afgelopen dagen neem ik hier dan ook meer tijd voor.
En ja, dan komt even dat moment voorbij “ben ik wel een goede moeder”, maar dat switcht al snel. Ja, ik ben een goede moeder! Hij is niet voor niets in ons gezin, met mij als moeder, Onno als vader en Milou als zusje. In dit gezin (en daarbuiten) krijgt hij de lessen en informatie die hij wil leren in dit leven. Dus wat ik ook doe en hoe ik handel dat is ook goed voor hem. Ook al is het misschien niet het meest pedagogisch verantwoord of niet vanuit mijn gevoel of soms ronduit stom. Onbewust leert hij daarin zijn lessen (en ik ook).
Soms kan het anders, en geeft dat misschien de voorkeur. Dat is oke en zo kan ik of jij de volgende keer dan ook zo handelen.
