‘IK WIL EEN RELATIE!’ Of eigenlijk was het voor mij ‘ik wil een relatie’ (niet van de daken schreeuwend). Ik wilde het graag, maar sprak het niet hardop uit. Jaren dacht ik dat ik er klaar voor was, maar waarom kwam hij dan niet?
Zo’n 10 jaar terug was ik iemand die alles kon rationaliseren. Alles kon ik met mijn hoofd bedenken en over het algemeen ging dat ook op een negatieve manier.
Ik viel vooral voor mannen waarbij ik (on)bewust wist dat het niets zou of kon worden. Lekker veilig, zo kwam niemand te dichtbij.
Op een gegeven moment besefte ik dat ik niet altijd alleen wilde blijven waardoor ik met mezelf aan de slag ging. Een paar coaches passeerden de revue, maar de klik was er niet en ik kwam niet waar ik wilde. Een aantal jaar later kwam ik wel bij een fijne coach terecht. Vele gesprekken volgden en veel tranen zijn er gevloeid.
Gedurende de gesprekken kwam ik erachter dat ik eerst nog wat dingen een plek moest geven. Zaken die veelal onbewust leefde.
Gedurende dit hele traject werd ik positiever en kon ik mijn gevoel voelen. Nog een stap verder kon ik ook naar mijn gevoel luisteren. Het leven begon er steeds leuker uit te zien en te voelen!
Maar het voelen was niet altijd fijn. Er komen dan ook gevoelens naar voren, waardoor je juist niet meer wilde voelen. Door dit te voelen, te ervaren en te accepteren kon ik het een plekje geven. Nadat ik het een plekje had gegeven kon ik het ook steeds beter achter me laten.
Op mijn 30e werd ik voorgesteld aan ene Onno. Ik gaf mijn nummer en na een date zei ik tegen een vriendin “als ik nu door ga met Onno, dan ga ik van mijn vertrouwde pad af”. Dat voelde eng!
Toen ik date 3 aanging voelde ik, dat ik het na die avond zou weten of dit mijn vriend zou worden. En dat werd hij! Inmiddels zijn we 5 jaar verder en wonen we in een mooi huis met 2 kinderen.
Wat wil ik met dit verhaal nou eigenlijk zeggen? Ik wil je laten zien dat er wellicht onbewust redenen zijn waardoor het niet lukt om een relatie te krijgen. Door niet meer alles te rationaliseren, maar te gaan voelen, kun je erachter komen wat dat is, en het een plekje te gaan geven om verder te kunnen.
Als het nodig is, ga je wellicht daardoor ook positiever in het leven staan.
Liefs Rebecca
