Eerder schreef ik al eens over mijn haat-liefde verhouding met geld. Een thema in mijn leven wat met perioden actueel is.
Gelukkig weet ik dat thema’s ook (tijdelijk en misschien ook wel helemaal) afgerond kunnen worden. Dat zie ik in mijn leven rondom het thema liefde. Natuurlijk zijn er altijd situaties waar je naar kan kijken, maar overall heb ik dit thema achter me kunnen laten. Door zelfliefde te gaan ervaren, heb ik inmiddels het gezin wat ik altijd al wilde hebben.
Dat terzijde. Terug naar het geld.
Dit geldstuk geldt voor mij persoonlijk, want binnen ons gezin is dit niet aan de orde. Toch kan het voor mij vrij zwaar voelen in energie. Het stroomt dan niet bij mij.
Wat ik zeg, bij mijzelf. Gelukkig heeft mijn partner een vast inkomen waardoor ik het thema voor mezelf kan oppakken zonder dat dit ten koste gaat van ons gezin.
Dit thema komt vooral terug in mijn praktijk.
Ik heb perioden dat ik meerdere aanvragen of afspraken op een dag binnen krijg/heb, maar ook tijden dat er niets is. Dit kan ik ongelooflijk frustrerend vinden.
Ook momenteel merk ik dat ik weer veel in mijn hoofd zit als het om geld gaat.
De afgelopen weken ging het juist lekker. Genoeg afstemmingen en afspraken die ik had staan. Ik word daar altijd erg blij en vrolijk van. Ik heb nou eenmaal de leukste baan die er voor mij is.
Toch merkte ik vorige week weer een omslag. Ik begon te rekenen in geld wanneer er een aanvraag kwam. “Nog zoveel en dan kan ik dit of dat doen”. Niet meer vooral blij omdat ik dan kon doen wat ik het liefste doe. En daar, bam, opeens weer stilte.
Nu weet ik dat ik dan mag kijken waar dit vandaan komt. Soms is het ook gewoon even rust en genieten van alles wat er buiten het werk is, maar ik voelde dat dit een andere reden had. Schaamte.
Eigenlijk schaam ik mij ervoor dat mijn praktijk niet altijd lekker loopt. Laat dat woord ‘eigenlijk’ maar weg. Ik schaam mij ervoor dat mijn praktijk niet altijd lekker loopt.
Hmm, het woord ‘altijd’ mag ik er ook wel uithalen. Helemaal eerlijk zijn. Mijn ondertitel is niet voor niets ‘Eerlijk jezelf zijn’.
Oke, dan staat er: Ik schaam mij ervoor dat mijn praktijk niet loopt.
Ook al zijn er perioden dat er wel voldoende inkomsten zijn, overall draag ik geen geld bij aan ons huishouden. Ik merk dat ik nu van alles wil gaan opschrijven over waar ik mij dan verder over schaam vanwege het geld, maar van dat alles is niets waar. Ik schaam mij alleen voor het feit dat ik niet voldoende cliënten en daarmee inkomsten heb.
Dat ik soms keuzes moet maken in wat ik wel of niet kan vanwege geld, daar schaam ik mij niet voor. Het gaat echt om de praktijk.
Ik ben bang voor het oordeel. “Dan zal ze wel niet goed zijn, anders zou ze toch altijd wel druk zijn”. Ook het oordeel dat er kan zijn als mensen met mijn werk niets hebben. Bij beide oordelen zit de angst om niet goed genoeg zijn of gek gevonden te worden. Hoewel ik dondersgoed weet dat ik perfect ben in wie ik ben, komt deze toch weer terug.
Dat is ook waarom ik dit nu deel. Ik voel dat ik over de schaamte mag schrijven. De schaamte die er al jaren zit. De praktijk die niet altijd goed gevuld is en ik het ook echt te rustig kan hebben. Ik mag het oordeel waarvan ik bang ben dat anderen denken dat ik mijn werk dan niet goed doe aankijken. Ook het oordeel over wat ik doe mag ik meenemen. Want die oordelen komen toch weer terug bij mezelf. Het brengt mij weer terug bij een oude stukken waarin ik mijzelf heb aangeleerd dat ik niet goed genoeg ben zoals ik ben en waarin het niet normaal is of ‘niet’ klopt wat ik ervaar.
De schaamte mag ik laten zien, om juist weer verder in te kunnen in mijn proces.
De energie die bij schaamte zit is zwaar en ‘laag’. Die wil ik volledig achter me laten en het is dit stuk wat mij nog tegen houdt. Het mag open de wereld in. Ik laat de schaamte achter mij en weet dat ik mag vertrouwen op wat ik doe en voel. De oordelen waarvoor ik bang ben/was, zitten in mij, dat heeft dit stuk mij weer mooi doen inzien.
